روزهای انتخاب
انتخابات در یک روز انجام میگیرد امّا اثر آن در چند سال باقی میماند.
روزهایی که میگذرد پُر است از ایردراپها و بازیهای منتهی به آن همچون همسترکامبت و رویارویی و مناظره کاندیداهای ریاست جمهوری در ایران و آمریکا، که بی شک هرچه بیشتر به عمق این موضوعات در برهه کنونی نگاه میکنیم جز همان بازیهای بچهگانه چیزی دیده نمیشود. گویا پدری با فراهم کردن شرایط و سنجش تمام جوانب، نامزدها را برای رقابت سازنده در کنار هم قرار داده است تا بیاموزند و با افزایش ظرفیتهای وجودی خودشان؛ هم رشد کنند و هم جامعه را به رشد برسانند.
وَما هٰذِهِ الحَیاةُ الدُّنیا إِلّا لَهوٌ وَلَعِبٌ ۚ وَإِنَّ الدّارَ الآخِرَةَ لَهِیَ الحَیَوانُ ۚ لَو کانوا یَعلَمونَ
این زندگی دنیا چیزی جز سرگرمی و بازی نیست؛ و زندگی واقعی سرای آخرت است، اگر میدانستند!
استراتژی ماشه از مجموعه نظریه بازیها |
مخالفان حاکمیت در انتخابات شرکت میکنند. |
مخالفان حاکمیت در انتخابات شرکت نمیکنند. |
موافقان حاکمیت در انتخابات شرکت میکنند. |
هر دو گروه از اثر حضور خود منتفع میشوند. |
مخالفان برای چهار سال به انزوا کشیده میشوند. |
موافقان حاکمیت در انتخابات شرکت نمیکنند. |
موافقان برای چهار سال به انزوا کشیده میشوند. |
هر دو گروه از اثر عدم حضور خود متضرر میشوند. |
علی ایحال انتخاب در همین لهو لعب دنیوی و قرار گرفتن در طرف حق و نیکی در مقابل ظلم و بدی بدون اثر نخواهد بود و بر اساس استراتژی ماشه حضور موافقان و مخالفان هر دو گروه را متنفع کرده و طبیعتاً شرایطی بهتری برای ادامه مهیا مینماید.
دقیقاً مثل بازی انگشت زن همستر با سه رویکرد؛
افزایش سکه (زر)
افزایش پروفیت با گرفتن انواع کارتهای بازی (زور)
گرفتن زیر مجموعه با هر روش حتی دلیت اکانت به مثابه هاراکیری دادههای تلگرامی است(تزویر)
فیلم دولتها تاثیری ندارند. مهم نیست چه کسی انتخاب شود. مهم این است که همه بیایند.
بله دولتها در سیاستهای کلی نظام و قانون اساسی صرفاً نقش پیشنهاد و انتقاد کننده دارند ولی عبور از خطوط قرمز توسط هیچ دولتی پذیرفته نخواهد بود همانطور که در کشورهای دیگر همچون امریکا نیز عبور از خط قرمزها توسط رئیس جمهور مورد بازخواست قرار خواهد گرفت.
متن کامل
جمهوری اسلامی در چشم دشمنانش هیبت دارد؛ این هیبت ناشی از چیست؟ ناشی از امثال حقیر و مانند اینها است؟ ابداً، این ناشی از مردم است، ناشی از این حضور عظیم مردمی است، ناشی از این احساسات و عواطفی است که خودش را در همهی عرصهها و صحنههای حضور نشان میدهد؛ بنده این را میگویم؛ نیایند حرفی را که بنده بصراحت بیان کردهام، تعبیر کنند و تأویل کنند و بگویند «نخیر؛ مراد فلانی این است که این حضور مردم -فرض کنید- یک دولتی را سر کار میآورد که آن دولت [هیبت ایجاد میکند]»؛ نه آقا! دولتها تأثیری ندارند. [مگر] یادتان رفته که در دههی ۷۰، یکی از دولتهای اروپایی، رئیسجمهور ما را متّهم کرد و به دادگاه احضار کرد؟ رئیسجمهور ایران را! با اینکه اتّفاقاً آن رئیسجمهور با آن دولت، روابطشان روابط خیلی نزدیکی بود؛ باهم پیام مبادله میکردند، نماینده میفرستادند، نامه میدادند، گاهی شاید تلفنی صحبت میکردند -حالا این تلفنیاش یادم نیست امّا مرتّب نامه و نامهنگاری- و او اظهارِ [دوستی میکرد]؛ همان دولت، رئیسجمهور ما را با وجود اظهار دوستی و ارادت و علاقه، در دادگاههای کشورش بهصورت متّهم احضار کرد! توی دهنش زدیم که عقب نشست؛ اگر توی دهنش نمیخورد، پیش میرفتند. دشمن، دشمن است؛ این دولت و آن دولت ندارد. اگر بتواند دشمنی کند، اگر بتواند زهرش را بریزد، میریزد؛ ملاحظهی هیچکس را هم نمیکند. ملاحظهی لفّاظی و زبانبازی و موضعگیری سیاسی و مانند اینها را هم اصلاً نمیکند؛ دشمن است دیگر. آن چیزی که مانع میشود دشمن اِعمال دشمنی کند، ترس از حضور مردم است.
بیانات در دیدار معلمان و فرهنگیان 1396/02/17
1. برای حضور حداکثری تلاش کنید
2. از کاه کوه نسازید
3. مردم را نگران نکنید
4. اختیارات بینظیر در اختیار رئیس جمهور
5. اصولگرای اصلاح طلب
و....
دقیقا...
۴ سال دور بودنشان و رفتن در غار باز جای بسی امید است...
همین ما را کفایت است؛